به سکوت نیازمندیم تا در خلوت با خداوند باشیم، با او سخن بگوئیم، به او گوش فرا دهیم، به کلمات او در دلمان بیندیشیم. به خلوت خود با خداوند نیازمندیم تا از نو تولد یابیم و دگرگونه شویم. سکوت بینش نوینی از زندگی به ما می دهد. در این بینش وجود ما سرشار از لطف او خواهد شد، بارقه ای که امکان می ده تمام کارها را با لذت به پیش ببریم.
-----------------------------------------------------------------------------------
در سکوت گوش فرا ده چون اگر دلت پر از چیزهای دیگر باشد نمی توانی صدای خالق را بشنوی. اما وقتی با دلی آرام به صدای خداوند گوش کردی، دلت سزشار از او خواهد شد. چنین حالتی نیازمند بسی فداکاری است اما اگر واقعا قصد نیایش داریم و می خواهیم عبادت کنیم باید آماده این کار باشیم. همین حالا.
-----------------------------------------------------------------------------------
از ما نیز خواسته شده که در فواصلی مشخص در سکوت عمیق تر و در تنهایی با خداوند خلوت کنیم، چه در جمع چه در تنهایی. در خلوت با او، نه با کتاب ها، افکار و خاطرات خود بلکه کاملا رها از هر تعلقی در محضر او عاشقانه حضوذ یابیم. ساکت، تهی، آرزومند و بی حرکت.
-----------------------------------------------------------------------------------
نه تنها سکوت دهان، که سکوت دل نیز ضروری است. آن گاه می توانی خدا را در همه جا بشنوی : در بسته شدن در، در شخصی که نیازمند توست، در نوای پرندگانی که می خوانند، در گلها، در حیوانات، سکوتی که شگفتی است و نیایش.
-----------------------------------------------------------------------------------
با نگاه به چشمانت، می توانم بگویم که قلبت در صلح و آرامش است یا نه. گاه کسانی را می بینیم که مسرت از قامتشان موج می زند، و در چشمان آنها می توانی خلوص را ببینی. اگر خواهان سکوت اذهان خود هستیم چشمان را به سکوت فراخوان. دو چشمانت را بکار گیر تا در نیایش بهتر تو را یاری کننند.
-----------------------------------------------------------------------------------
با ترویج و حفظ فضای سرشار از نیایش سکوت برون، در زمانها و مکانهای خاصی که بررعایت سکوت تاکید بیشتری شده است، وارد شو و کار نیایش را آغاز کن، به آرامی و به نرمی، به هر قیمت که شده از حرف زدنهای غیر ضروری و جلب توجه خودداری کن. گاه اگر مجبور شدی حرفی بزنی، به نرمی و آرامی فقط آنچه که لازم است بگو. سکوت عمیق را به مثابه لحظاتی مقدس و گران قیمت پاس بدار، لحظاتی برای پناه جستن در سکوت زنده ی خانه خالق.
-----------------------------------------------------------------------------------
انسان به سکوت نیازمند است. در تنهایی یا در جمع در سکوت و در جستجوی خالق. در اینجاست که توانایی درونی را که در خود انباشت کرده ایم در عمل انتشار می دهیم، آن را در انجام ناچیزترین وظیفه و در بزرگترین سختی ها به کار می گیریم. سکوت پیش از آغاز خلقت بوجود آمده است و آسمانها در فضا پراکنده شدند بی هیچ حرفی و سخنی.
( مادر ترزا )